Category: In the media

Ook / To enjoy…yes please!

This article, published in a magazine especially for grandparents, describes how grandparents can sometimes find great joy out of their (grand)children. What is enjoying something now really..?

As this article was published in a Dutch Magazine, it is advised to use Google translate to be able to read this in English. Also the magazines quote me or use parts of my actual text. To get a further impression of my personal approach you can visit the Cases page.

 

Genieten, hoe doe je dat?

Genieten is een bril die je opzet – een bril die ervoor zorgt dat je oog hebt voor de mooie dingen om je heen.

Genieten: van je kleinkinderen, van je eigen kinderen die nu ouders zijn, van je familie die groot is geworden. Ook al zit het soms behoorlijk tegen in het leven, juist dan is het van groot belang om te zien wat je nog wél hebt. Maar wat is dat eigenlijk, genieten? En hoe blijf je ook tegen de stroom in de lichtpuntjes zien?

Ergens van genieten heeft iets magisch. Het is een gevoel waarbij alles op z’n plaats lijkt te vallen. Je bent helemaal in je element, je voelt je lekker en je bent – voor even – volmaakt tevreden. Ook al zit het soms tegen in het leven – geen of moeizaam contact met een van je kinderen of kleinkinderen, gezondheidsperikelen, het verlies van een dierbare, een onverwacht ontslag – op het moment dat je geniet heb je vrijaf van al je zorgen. Je denkt niet aan wat de toekomst brengt of wat er in het verleden is gebeurd, maar je focust met al je zintuigen op het hier en nu.

Genieten wordt beschouwd als werkwoord, maar in wezen is het een staat van zijn,’ zegt Ad Vingerhoets, professor in de klinische psychologie en gespecialiseerd op het gebied van stress, emoties en kwaliteit van leven. ‘Het is geen specifieke activiteit of bepaald gevoel, maar een toestand waarin je verkeert. Je kruipt niet in een slachtofferrol en je voelt geen zelfmedelijden, maar je hebt oog de dingen die je nog wél hebt. Je familie, je vrienden, je hobby’s. De essentie van genieten is dat je niet alles krijgt wat je wilt, maar dat je alles wilt wat je krijgt.’

Het is lastig te omschrijven waarom we precies genieten, laat staan hoe het precies voelt. Feit is dat er op het moment dat we genieten iets gebeurt in onze hersenen. ‘Het is het ervaren van positieve emoties,’ zegt Vingerhoets. ‘Lange tijd focusten we in de psychologie vooral op negatieve emoties: hoe kunnen we daar het beste mee omgaan en hoe komen we er vanaf? Pas sinds kort weten we dat de oplossing voor veel problemen juist schuilt in positieve emoties, zoals genieten. Genieten is daarom heel belangrijk – en zelfs onontbeerlijk voor mensen.’

 

Steuntje in de rug

Genieten is iets van alle tijden. In de oude Griekse filosofie vinden we het hedonisme al terug – het woordje hedonisme is afgeleid van het Griekse ‘hèdonè’ wat ‘genot’ betekent – waarin wordt gesteld dat genot het hoogst haalbare is. Maar wat ís het eigenlijk, genieten? ‘Je hebt in je hersenen verschillende genotsnetwerken die met elkaar verbonden zijn,’ legt neuropsycholoog en hoogleraar klinische neuropsychologie Margriet Sitskoorn uit. ‘Als die worden geprikkeld door bijvoorbeeld lekker eten, een middagje met je kleinkind of een mooi kunstwerk, dan voel je genot.’

De genotcentra in ons brein zijn volgens Sitskoorn – bekend van boeken als Het maakbare brein, Passies van het brein en het onlangs verschenen Ik wil iets van jou, jij wilt iets van mij – veelal ontwikkeld in de oertijd. ‘Dat was een periode van schaarste. Er was een tekort aan eten en drinken, maar ook aan veiligheid, bescherming en zelfs liefdespartners. Had je eten te pakken of lukte het je om jezelf voort te planten, dan beloonden je hersenen dat met een lekker gevoel – een gevoel wat de basis vormt voor wat wij tegenwoordig verstaan onder genieten.’

Genot was in de oertijd eigenlijk een extra steuntje in de rug om te overleven – en nog steeds worden genotcentra getriggerd door zaken die de overleving ten goede komen. Sitskoorn: ‘Denk aan basisbehoeftes zoals eten, drinken en seks, maar ook alles wat je nageslacht ten goede komt. Tijd doorbrengen met je kleinkinderen, leuke dingen met hen doen – de reden dat we dat zo heerlijk vinden is terug te voeren naar onze genotsystemen. Die worden geprikkeld als we onze kleinkinderen zien – en daarom genieten we zo van hun aanwezigheid.’

Op deze manier klinkt het redelijk vrijblijvend, genieten. Maar dat is het volgens Sitskoorn niet: ‘We hebben genieten echt nodig, want het zorgt ervoor dat we dat gedrag doen dat lichamelijk en psychisch goed voor ons is. Dat komt voort uit het feit dat we niet alleen genotcentra in onze hersenen hebben, maar ook pijncentra. Als je doet wat niet goed is voor je genotcentra – bijvoorbeeld niet of verkeerd eten of niet genoeg tijd steken in je kinderen of kleinkinderen – dan komen de pijncentra in actie. Die pijn zet je aan om snel iets te zoeken waar je wél van geniet.’

Bijvoorbeeld: samenzijn met je familie of vrienden, vergaren van kennis, een mooi schilderij bekijken of een lekkere maaltijd eten. ‘Waar je het meest van geniet verschilt per persoon, maar voor iedereen geldt dat genieten zo prettig is dat het ons motiveert om bepaald gedrag te herhalen,’ aldus Sitskoorn. ‘Als jij blij wordt van je kleinkind, dan zal dat je aanzetten het contact nog hechter te maken. Omdat je dat fijne gevoel wilt behouden. Op die manier zet genieten ons gedrag heel sterk in gang – het bepaalt eigenlijk wat we wel en niet doen in het leven.’

 

Absolute must

In navolging van de zoektocht naar geluk waar we ons massaal op hebben gestort, lijken we onszelf steeds bewuster te worden van het grote belang van genot. Was genieten voor de huidige generatie opa’s en oma’s en de generaties daarvoor nog een luxe die lang niet voor iedereen was weggelegd – want belangrijker was dat er brood op de plank kwam, de kinderen schone kleren aan hadden en meer van dat soort basale dingen – tegenwoordig staat genieten hoog op onze ranglijst. Het is niet langer een onverwacht extraatje, maar iets waar we récht op hebben.

‘De kentering ten aanzien van genieten vond plaats tijdens de culturele en seksuele revolutie in de jaren zestig,’ vertelt psycholoog Jeanette Bolck die haar cliënten onder meer inzichten geeft in een nog beter contact met collega’s, vrienden en familie. ‘Voor die tijd was Nederland een heel calvinistisch land. Er was na de Tweede Wereldoorlog veel armoede en je was allang blij als er eten op tafel kwam en je kind niet overleed aan een vervelende ziekte. De mentaliteit was: “Niet lullen, maar poetsen.” Van genieten had nog nooit iemand gehoord.’

Totdat in de jaren zestig en zeventig de welvaart voorzichtig op gang kwam. En daarmee ook het besef dat het leven niet alleen bestaat uit overleven, maar dat je behalve werken, werken en nog eens werken ook dingen mag doen die je leuk vindt. Bolck: ‘De invloed van de kerk werd minder groot, vrouwen verwierven bepaalde rechten en de parttime baan deed zijn intrede. Daardoor ontstond ruimte voor vrije tijd en leuke dingen doen. De focus verschoof van zekerheid en vastigheid naar persoonlijke ontwikkeling en zaken die gelukkig maken.’

Er ontstond een heel andere – lossere – invulling van het leven waarin genieten met de jaren een steeds grote rol is gaan spelen. ‘Enerzijds is dat een goede ontwikkeling, want als je het vergelijkt met vroeger moeten we tegenwoordig een heleboel ballen hoog houden,’ zegt Bolck. ‘Een carrière, de kinderen, het huishouden, een sociaal leven. Wil je jezelf niet helemaal voorbij lopen, dan is het regelmatig inbouwen van een genietmoment een absolute must. Even pas op de plaats maken, het leven van alledag loslaten en puur genot beleven.’

De keerzijde van de medaille is dat het soms lijkt alsof we móéten genieten. Alsof een vrijdagavond op de bank niet goed genoeg is, maar we altijd het optimale uit elke dag moeten halen. Bolck: ‘Mensen associëren genieten vaak met dingen doen. Uit eten, naar het pretpark met de kleinkinderen, een weekendje weg. Dat brengt druk met zich mee en genieten wordt op die manier een verplichting. Wat zullen we nu weer eens gaan doen? Daarmee schieten we ons doel voorbij, want genieten gaat juist over je eigen keuzes maken en doen of laten waar jij je goed bij voelt.’

 

Wees opmerkzaam

We moeten leren dat het mág, genieten. Maar dat het geen verplichting is – en zeker niet iets wat we naarstig moeten nastreven door van de ene activiteit naar de andere te racen. ‘Ben je alsmaar bezig met genot najagen en leuke dingen doen, dan krijgt genieten iets oppervlakkigs,’ zegt psycholoog Pieternel Dijkstra die onder meer onderzoek doet naar persoonlijkheid, relatiekwaliteit en lichaamsbeeld. ‘Het wordt een trucje in plaats van een pure emotie. De uitdaging is om ook te kunnen genieten als je het niet najaagt, maar gewoon thuis op de bank zit.’

Genieten is volgens Dijkstra een bril die je opzet – een bril die ervoor zorgt dat je oog hebt voor de mooie dingen om je heen. ‘Ik merk dat het echte diepe genieten vooral voorkomt bij mensen die al de nodige ellende hebben meegemaakt,’ vertelt ze. ‘Die mensen waarderen het leven zoals het komt en hebben daar ondanks al hun verdriet nog steeds oog voor. Genieten draait bij hen niet om een tweede huis in Spanje of een drieweekse safari door Zuid-Afrika, maar om de kleine alledaagse dingetjes zoals een middagje knutselen met hun kleinkind of wandelen met de hond.’

Als psycholoog moedigt Dijkstra mensen van harte aan om bewuster van fijne momenten in het leven te genieten, want dat draagt onbetwist bij aan een betere psychische toestand. ‘Het leven kent mooie, maar ook minder mooie periodes. Het is niet de bedoeling dat je depressief wordt en daar te lang in blijft hangen. Juist op zulke momenten kan genieten voor balans zorgen. Het geeft je het besef dat niet alleen maar ellende is wat de klok slaat, maar ervaart – dwars door al je verdriet en zorgen heen – op een heel betekenisvolle manier ook iets positiefs.’

Genieten geeft je een oppepper en zin in het leven. Het maakt dat je stress, moeilijke tijden en ongemak beter aan kunt. Het helpt om onbenulligheden te relativeren en laat je inzien wat echt belangrijk is in het leven. ‘Mensen vragen me vaak: “Hoe doe je dat dan eigenlijk, genieten?”’ zegt Dijkstra. “Het antwoord daarop is simpel: wees opmerkzaam in het hier en nu. De schaterlach van je kleinkind, de manier waarop je voeten de straat aanraken, de zachte stof van je tuinstoel. Houd je aandacht bij wat je ervaart en denk even niet aan het verleden of de toekomst.’

Momenten waarop je zou kunnen genieten glippen op die manier niet door je vingers, maar maak je heel bewust mee. Dijkstra: ‘Het belangrijkste besef is dat genieten niet in allerlei uitzinnige activiteiten zit, maar dat je juist van de kleine dingetjes kunt genieten. Iedereen die optimaal wil genieten, raad ik aan om daar meer oog voor te krijgen. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn eigen moeder enorm geniet als haar kleinkinderen tijdens een wandeling haar hand vastpakken. Het klinkt triviaal, maar voor haar is het iets groots. En dat is precies het geheim van genieten.’

 

5 x genieten

  • Ontdek de juiste balans. Geniet je ervan om twee vaste dagen in de week op je kleinkinderen te passen of word je veel blijer van een spontaan samenzijn? Het is een kwestie van uitproberen wat het beste bij jou past.
  • Denk niet dat je een saaie oma/opa bent als je met de kleinkinderen thuis blijft. Van een middagje gezellig knutselen aan de keukentafel genieten kinderen minstens zo veel als van een uitstapje naar Artis of Naturalis.
  • Plan leuke dingen in, maar laat ook ruimte over voor spontaniteit. Genieten betekent niet altijd dat je erop uit moet. Juist als je niets plant, ontstaan de mooiste genietmomenten.
  • Wees mindful en probeer met aandacht in het moment te zijn. Laat het verleden en de toekomst los en focus je op het hier en nu. Wat ruik je? Wat zie je? Wat voel je? Geniet van al het moois om je heen.
  • Als je inziet dat ontspanning en genieten – net als eten, drinken en slapen – noodzakelijk zijn om gezond te leven, is het wellicht al gemakkelijker om vaker ontspannende activiteiten in te plannen. Pak eens vaker een bioscoopje, lees een boek of ga lekker sporten.

 

Tekst: Fleur Baxmeier

 

Ouders van Nu / Mothers are wimps!

This article is about how mothers tend to get emotional quickly and cry rather easily. Several researches are being mentioned to explain this phenomenon.

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

 

Het is niet niks, moeder worden. Daarom is het helemaal niet gek dat onze traanbuizen overuren draaien. Of is er meer met ons aan de hand, vraagt moeder en redacteur Sara Luijters zich af.

Het begon met de ‘kraamtranen’, Natuurlijk had ik er tijdens mijn zwangerschap al over gehoord, maar ik wuifde het lacherig weg als een van de vele fabeltjes rondom het moederschap. Zoals de roze wolk, die bij mij persoonlijk meer een klein grijs donderwolkje bleek te zijn. Maar jawel, op dag 3 na de geboorte van onze dochter Evie kreeg ik spontaan last van de babyblues. Ik pakte een kadootje uit de kraammand, gemaakt door een vriendin, en las kaart nummer 3: ‘Het is zover, de kraamtranen. Open dit kadootje maar snel.’ Uit de verpakking kwam een box met Kleenex tevoorschijn. Ik moest zo hard huilen dat ik de helft van de zakdoeken ter plekke verbruikte. Sinds ik moeder ben (en de zwangerschap hoort daar ook zeker bij) huil ik om het minste geringste. Vaak om mijn eigen kind, als ze zegt dat ze van me houdt, of als ze een doelpunt scoort of een liedje in het kerstkoor zingt. De tranen zijn niet te stoppen. Ik ben een enorm watje geworden, ook nu mijn dochter allang uit de luiers is. Tv-reportages over kinderen in oorlogsgebieden, zieke of mishandelde kinderen, zap ik zo snel mogelijk weg. Het nieuws over Robert M. ? Ik heb het nauwelijks gevolgd, veel te heftig en te dichtbij. Maar het blijft niet beperkt tot tranen bij leed, ook bij andere dingen raak ik sneller geëmotioneerd. Ik zit te janken om romantische flutfilms en bij emo-tv als Hello, Goodbye of Spoorloos kun je me serieus opdweilen. Het lijkt alsof ik geen enkele controle meer heb over mijn emoties en of alles veel heftiger binnenkomt sinds ik moeder ben.

Bij mijn vriendinnen met kinderen is het al niet heel anders. Eentje weigert er ooit nog de krant te lezen vanwege al dat ‘rotnieuws’. Als haar man de krant uitheeft verdwijnt ‘ie linea recta in de papierbak, zij kiest er voor onwetend maar blij door het leven te gaan. Een andere vriendin durft niet meer naar de bioscoop omdat ze zich na afloop geneert voor de uitgelopen mascara op haar wangen. Psycholoog Jeanette Bolck van counselingamsterdam.nl: ‘Net na de bevalling heb je vaak te maken met een tsunami aan zaken die je systeem en brein moeten verwerken, fysiek en mentaal. Ook verandert de structuur in je leven enorm, vooral bij een eerste kind. Je bent moeder en hebt er dus de verantwoordelijkheid bij voor het leven van dit wezentje. En je moet opeens van alles, zorgen, dingen regelen, je krijgt een heel ander slaapritme, of meer een gebrek daaraan. En dan zijn er de hormonen door je lijf gieren, daarbij komt dat je moet herstellen van een enorme fysieke prestatie. Veel vrouwen willen daarnaast ook nog een een leuke partner, vriendin en collega zijn.’

 

Sleutel in de koelkast

Al die ballen tegelijk hoog houden kost veel energie, waardoor je weerstand en ook je weerbaarheid afneemt, zegt Bolck. ‘Emoties liggen aan de oppervlakte en komen er nu veel makkelijker uit. Sneller huilen komt bij veel (nieuwe) moeders voor.’ En daar is niks mis mee, als je er zelf tenminste geen last van hebt, zegt Bolck. ‘Als je merkt dat je voortdurend in tranen bent en je daar last van hebt, kan het verstandig zin om eens te kijken waarom je zo emotioneel bent.’ Vrouwen huilen sowieso redelijk veel, of ze nu net moeder zijn, al jaren moeder of helemaal geen moeder. Volgens prof. dr. Vingerhoets, die de oorzaak van huilen onderzocht, huilt een vrouw gemiddeld twee tot vier keer per maand. Dit is voor een belangrijk deel biologisch bepaald, het hormoon prolactine zet aan tot meer melkproductie waardoor we gaan huilen. Mannen hebben ook prolactine, maar veel minder, zij hebben vooral meer testosteron, dat juist een remmende invloed heeft op huilen. Een andere theorie stelt dat de confrontatie met onze eigen sterfelijkheid, ons emotioneler maakt. Bijvoorbeeld bij ziekte en het krijgen van kinderen. Maar er is meer aan de hand met onze hersenpan als we moeder worden. Zwangerschapsdementie bijvoorbeeld, wie kent het gevoel niet even helemaal de weg kwijt te zijn? Vergeten pakken melk, sleutelbossen aan de binnenkant van de deur, van die dingen. Ik ben zelfs eens met een vriendin van Amsterdam naar Utrecht gereden voor een concert van Alain Clark, dat bij aankomst pas een dag later bleek plaats te vinden. Okay, ik was altijd al een chaotisch type, maar sinds ik een kind heb lijkt het allemaal net een tandje erger te zijn geworden. Verweken die hersencellen soms door het moederschap?

Ouders van NU-Mar2013_1Dr. Katherine Ellison deed onderzoek naar hersens van moeders in haar boek ‘Het moederbrein. Hoe moederschap je slimmer maakt.’ Zelf had ze het krijgen van kinderen lang voor zich uit geschoven, uit angst dat het dan gedaan zou zijn met haar carrière, vrijheid en intellectuele capaciteiten. Ze kreeg uiteindelijk twee kinderen en startte haar onderzoek. Hieruit bleek dat het moederschap inderdaad een verandering in de hersenen tot stand brengt, maar niet zo negatief als wij vaak geneigd zijn te denken. Moederhersens worden juist slimmer dan ooit. In een interview in het boek Het Mama Masterplan van Christine Pannebakker vertelt ze: ‘Het geheugen van vrouwen is tijdens de zwangerschap niet slechter, maar de vrouw is gewoon bezig met belangrijkere zaken dan alledaags geneuzel. Je kunt haar vergelijken met Einstein. Van hem is bekend dat hij nooit wist waar hij geld of cheques met grote bedragen had gelaten. Niet omdat hij dom was, hij concentreerde zich gewoon op zaken die voor hem belangrijker waren.’ Kortom, wat kan jou die bos sleutels schelen of dat vergeten pak melk, je hebt wel wat anders aan je kop. ‘Overigens is die vergeetachtige toestand maar tijdelijk.’, zegt Ellison. ‘Je krijgt er beter functionerende en scherper werkende hersensen voor terug.’ Na de bevalling blijken de hersenen van de moeder zelfs te groeien. Een aantal delen van de hersenen ontwikkelen dan meer grijze massa. De gebieden die groeien zijn het hersengebied dat verantwoordelijk is voor ouderzorg (en de wens tot zorgen), de hersendelen waar beloning en het verwerken van emoties plaatsvinden, en de gebieden die betrokken zijn bij redeneren en het beoordelen van een situatie. Moederschap maakt je dus niet ‘dement’ , je bent juist in staat om daadkrachtiger op te treden en allerlei ruis langs je heen te laten gaan. Opvallend: moeders die hun baby enthousiast beschrijven als mooi, lief en speciaal blijken hun brein het meest te trainen. Je baby aanraken en contact met je baby maken stimuleert de hersengroei en geeft je een gelukkig en voldaan gevoel. Onderzoekers vermoeden dat de hersengroei bij moeders ontstaat onder invloed van de hormonale veranderingen: toegenomen oestrogeen, oxytocine en, daar is ‘ie weer, prolactine. De laatste twee zijn belangrijk bij borstvoeding en het zorgen voor een baby. De invloed van de relatie die je als moeder met je kind opbouwt volgens de onderzoekers heel belangrijk. Moederhersenen groeien dus, zodat moeders beter uitgerust zijn om te zorgen voor hun baby.

Worden mannen eigenlijk ook watjes als ze vader worden?

Therapeut Jeanette Bolck: ‘De man van deze generatie durft gelukkig meer zijn zachte kant te laten zien, en maakt ook meer tijd en energie vrij voor het kindje. Ook met een vader gebeurt iets zodra ze hun kindje voor het eerst vasthouden.’ Mannen die samenwonen met een zwangere vrouw krijgen zelfs te maken met hormonale schommelingen, blijkt uit recent Brits onderzoek. Hun cortisol, oestradiol, prolactine en testoseron niveau verandert gedurende de negen maanden en dit kan voortduren tot twee maanden erna. Het is een trucje van de natuur om de man langzaam voor te bereiden op het aanstaande vaderschap; de scherpe kantjes van zijn mannelijkheid verdwijnen even naar de achtergrond, hij wordt gevoeliger, zorgzamer. Met name de afname van testosteron kan er voor zorgen dat zelfs de grootste macho opeens heel hard moet huilen.

 

Het moederbrein

Ouders van NU-Mar2013_2Dr. Pilyoung Kim, ontwikkelingspsycholoog aan de universiteit van Yale, onderzocht of het brein van een kersverse moeder inderdaad verandert. Ze scande de hersens van 19 moeders een paar weken na de bevalling en opnieuw drie tot vier maanden later. Een kleine groei bleek inderdaad plaats te hebben gevonden in een aantal delen van de hersens. Onder meer in de hypothalamus, de prefrontale cortex en de amygdala, de gebieden die je als moeder motiveren om voor je kind te zorgen, die je een goed gevoel geven als je baby naar je lacht en die positieve emoties doorseinen als je de meest simpele handelingen verricht met je baby. Het zijn ook de delen van de hersens die gaan over het plannen en vooruit kijken, die er dus voor zorgen dat je je baby voedt en op tijd zijn luier op tijd verschoont. De veranderingen in het moederbrein kunnen ook een verklaring zijn voor het gevoel van onvoorwaardelijke liefde. Het zorgt ervoor dat we ons eeuwig zorgen maken, of de kinderen nu baby’s zijn of pubers. Het ‘regelt’ dat we niet zonder huis gaan met een Liga, een set spenen en een extra luier in onze tas, gewoontes die we ook wel het ‘moederinstinct’ noemen. De uitbreiding van dit ‘motiverende deel’ van de hersens kan leiden tot meer verzorging, waardoor baby’s weer beter groeien en bloeien. Experts denken dat moederlijk gedrag gevoed wordt door het gebied in de hersens dat de ‘substansia negra’ heet. Hier wordt dopamine aangemaakt, de chemicale boodschapper die verbonden is met bepaalde hersencellen en zorgt voor een ‘feel-good’ high. Herkenbaar. Want wat was ik blij dat de negen maanden zwangerschap en die nogal dramatische bevalling eindelijk achter de rug waren. Het Grote Genieten kon beginnen, ik daalde met rasse schreden van die grijze donderwolk af, sterker nog, die eerste maanden als moeder zweefde ik rond op een bubbaliciousroze wolk. Ik kon nauwelijks lopen, vanwege bloedverlies en aambeien ter grote van een walnoot, maar toch, ik was gelukkiger dan ooit. Uren staarde ik glimlachend naar mijn baby, meer had ik niet nodig.

 

Babyverslaafd

Een onderzoek uit 2008 laat zien dat wanneer het brein die feel-good signalen eenmaal binnen heeft gekregen, moeders op zoek gaan naar datgene wat hen zo gelukkig maakt. Zoals een drugsverslaafde naar zijn shot. Uit het onderzoek blijkt dat wanneer moeders hun baby zien lachen, deze feel good regionen werden geactiveerd. Dezelfde regionen van het brein die geactiveerd worden bij een cocaïne verslaafde die een snuif neemt. Vriendin P. noemt zichzelf zelfs ‘baby-verslaafd’, ze genoot iedere keer intens van de babytijd van haar kinderen. Uiteindelijk kreeg ze drie kinderen, maar als de natuur het haar had gegund, had ze er het liefst nog drie bij gekregen. ‘Het gevoel voor een baby te zorgen, borstvoeding te geven, de geur van de baby, dat alles geeft me een gelukszalig gevoel, een soort roes. Nog altijd als ik een baby zie word ik ‘broeds’, dan wil ik zo weer.’ Het idee dat moederhersens tot moes verworden, kunnen we in ieder geval linea recta naar het rijk der fabelen sturen. Je brein train je juist door typische moederdingen te doen. Door te knuffelen, te verzorgen, te spelen en te genieten van je kind. Of zoals hersendeskundige dr. Karin Ellison het zegt: ‘Het moederbrein is waar de wereld op draait.’

 

Tekst: Sara Luiters

Beeld: Sarah Field

 

Glossy / Breaking up with your BFF

This article is about possible problems between two best friends and how to decide whether the friendship is worth continuing.

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

 

Een vriendin voor het leven…of toch voor even?

 

Ze geeft toe dat je nieuwe Louboutins in één woord prachtig zijn, maar kan het niet laten er aan toe te voegen dat je voeten er nogal spekkig zijn ingepropt. Ze adviseert opzettelijk een kleur lippenstift die het allerlelijkst bij je nieuwe jurkje staat en flirt zonder ook maar een greintje schuldgevoel met jouw kersverse date. De vriendin van wie je eerder dacht dat ze alles voor je overhad, blijkt jaloers en helemaal niet zo sympathiek te zijn als je in eerste instantie dacht. Wie slim is verspilt geen seconde langer aan deze hartsvriendin, want voor een frenemy (friend+enemy) is maar één oplossing weggelegd: haar zo snel mogelijk de deur wijzen en je aandacht besteden aan vriendinnen die wel oprecht en eerlijk zijn.

 

Modder gooien

Lagen Paris Hilton en Nicole Richie vroeger nog met een rustgevend kleimaskertje in de schoonheidssalon, tegenwoordig vliegen de modder- spetters hun om de oren. De twee voormalige BFF’s kunnen elkaar niet meer luchten of zien sinds Nicole – zo gaan de geruchten – een sekstape van Paris ‘per ongeluk expres’ op een feestje had laten zien. Zij zijn niet het enige uiteengespatte vriendinnenkoppeltje in Hollywood. Sinds de reünie van Rihanna en haar ex met de losse handjes, Chris Brown, gunnen zij en Katy Perry elkaar geen blik meer waardig. En Lily Allen gaf best friend Kate Moss de absolute bons door haar koelbloedig van haar gastenlijst te schrappen. Terwijl driehonderd vrienden en familieleden werden gevraagd hun agenda te trekken voor Lily’s uitbundige droomhuwelijk in Gloucestershire, zag Kate een op perkament gedrukte uitnodiging aan haar brievenbus voorbijgaan. De reden van de breuk tussen de twee hartsvriendinnen zou Kates eigen aanstaande huwelijk zijn. Het Britse topmodel plande haar vrijgezellenfeestje in precies hetzelfde weekend als dat van BFF Lily en dankzij een waslijst aan gezamenlijke vrienden was de strijd om het leukste feestje begonnen. Tot grote woede van een stomverbaasde Lily.

Hoe goed de band met je beste vriendin ook mag lijken, het kan zomaar zijn dat ze je soms een hak wil zetten met haar zogenaamde goede bedoelingen. Dat die innige omhelzing tijdens dat fotomomentje niet bedoeld is om lekker te knuffelen, maar om jou doelbewust uit het beeld te drukken. Probeert ze altijd alle touwtjes in handen te hebben, dirigeert ze jullie leven en roddelt ze zonder pardon achter je rug om? Dan heb je waarschijnlijk te maken met een frenemy. Het grootste deel van de tijd is deze BFF overdreven lief, maar in werkelijkheid is ze o zo gemeen en gunt ze jou geen spatje geluk. Ze is egoïstisch, wurmt zichzelf telkens naar de voorgrond en probeert je onopvallend hard te kwetsen met haar verkapte opmerkingen en slinkse plannetjes. Waar iedere andere vriendin haar best doet om jou tot steun te zijn in een harde strijd tegen de kilo’s, benadrukt deze ‘hartsvriendin’ hoe stralend je eruitziet en probeert ze met alle gulheid en liefde haar chocoladereep/calorieënbom aan je te slijten. Natuurlijk zijn niet alle vriendinnen die jou een doosje bonbons cadeau doen frenemies in spe, dus wanneer weet je nu eigenlijk zeker dat iemand niet het beste met je voorheeft? Werp een vlugge blik op die alleszeggende gezichtsuitdrukking terwijl je een opwindend nieuwtje aan haar vertelt en je weet meteen hoe laat het is. Een echte vriendin zal blij voor je zijn, een fake friend weet je enthousiasme met één slag neer te halen.

 

Social media

Glossy APR 2013-Pg. 37-extraJeannette Bolck is psychologe van Therapeuten Arts & Bolck. Zij ziet vooral mannen, uiterlijk en onzekerheid als de valkuilen binnen een hechte vriendschap. ‘Zij is knapper, leuker, beter. Ik hoor het vaak genoeg. Zolang je te positief over je beste vriendin denkt en te min over jezelf, is het verstandig om eerst zelf wat steviger in je schoenen te komen staan. Neem even afstand van je hartsvriendin en bel haar niet meteen als je bijvoorbeeld door een man aan de kant bent gezet. Hierdoor voel jij je een nog grotere kneus, want zij weet tenslotte wel alle mannen voor zich te winnen.’

Stort jezelf dan in een ik-heb-haar- helemaal-niet-nodig-dynamiek, zodat jij je niet continu blijft spiegelen aan je BFF. En misschien is het dan ook handig om Facebook en Twitter even te laten voor wat ze zijn. Social media zijn namelijk de ultieme wapens van frenemies. Vooral in Hollywood zijn openbare vuurgevechten hot. Zo hadden Lily Allen en Courtney Love al twitterend ruzie om wie die Chaneljurk het eerste had gereserveerd en smeet Katy Perry een snerend bericht richting Lady Gaga door haar ‘goedkoop en aandachtsgeil’ te noemen. Wie denkt dat het er alleen to the point aan toegaat, heeft het mis. Vrouwen zijn sterren in het verbloemen van kwetsende opmerkingen en een poeslieve catfight lijkt dan ook een heuse trend. Direct nadat Whitney Port een berichtje had getwitterd om Olivia Palermo te complimenteren met haar nieuwe kledinglijn, reageerde de ontwerpster met de opmerking: ‘Thanks. It’s a little out of your price range, want me to send you a few pieces on the house?’ Waarop Whitney op haar beurt bedankte met: ‘So sweet of you to offer! But stuck up bitch isn’t really my style.’

 

Schone schijn

Elke vriendschap heeft natuurlijk zijn ups en downs, maar voor sommige relaties is er echt geen toekomst weg- gelegd. Tegenwoordig hoppen we vrij makkelijk van vriendin naar vriendin, maar waarom is het beëindigen van een vriendschap dan toch nog zo lastig? ‘Een vriendschap kan soms heel dubbel zijn’, weet Jeannette. ‘Het is als heulen met de vijand. Zolang je die ander laat denken dat je haar aardig en leuk vindt, ben je zelf veilig. Het is een tactische keuze om zelf te over- leven.’ Sommige vriendinnen gebruiken elkaar voor feestjes of connecties. Zo vierde Yolanthe Sneijder-Cabau haar vrijgezellenfeestje met een kleine zeventig beste vriendinnen, die Yo vast niet allemaal waarderen om haar troostende kwaliteiten en luisterende oor. ‘Om een undercover frenemy te herkennen is het verstandig om eerst zelf minder je best te gaan doen,’ legt Jeannette uit. De psychologe ziet een goede vriendschap dan ook als een bankrekening. ‘Als je merkt dat je meer uitgeeft dan ontvangt, klopt er iets niet.’ Toch zijn turflijstjes volgens haar gevaarlijk. ‘Ga niet afwegen wie het vaakst belt of de meeste initiatieven neemt. Waar het om gaat, is dat je jezelf geen uitgewrongen theedoek voelt zodra je bij haar bent geweest. Houd jezelf en jullie relatie een spiegel voor. Kan ik mezelf zijn bij haar? Of ben ik minder leuk met haar in de buurt?’ Een goede vriendin moet vertrouwd voelen en als dit niet zo is, dan is er iets mis. Maar net als een foute man aan de kant zetten, is een beste vriendin de bons geven pijnlijk, vertelt Jeannette. ‘Je valt in een gat. Wat moet ik nu doen? En met wie? Ik had haar, dus was ik zelf ook belangrijk. Dat is waar het bij BFF’s vaak om draait. Het populaire meisje heeft een underdog naast zich, die eigenlijk hartstikke leuk is, maar zichzelf volledig laat ondersneeuwen. Zodra je dat inziet, is het tijd om afstand te nemen.’

 

Ontvrienden

Glossy APR 2013-Pg. 38-extraSoms blijkt het opgeven van een vriendschap de enige keuze. Jeannette: ‘De beste manier is om een goed gesprek aan te gaan, maar het komt ook voor dat een frenemy zo over je subtiele poging heen walst. Met ruzie uit elkaar gaan lijkt daarom vaak eenvoudiger. Zij is stom, want moet je zien wat die trut gedaan heeft.’ Met vriendinnen die wel echt voor jou door het vuur gaan, is het dan ook heerlijk om over je frenemy te roddelen, geeft de psychologe toe. ‘Zolang je gal spuugt blijf je in je boosheid hangen. Maar of je daar uiteindelijk minder verdrietig van wordt? Nee. Je geeft dit natuurlijk niet hardop aan haar toe, maar nadat de boosheid is weggeëbd, blijf je toch met een leeg gevoel achter. Ook al heeft ze je dan een rotstreek geflikt en ben je helemaal klaar met haar, probeer de vriend- schap niet cold turkey te beëindigen. Woorden als “ik wil je nooit meer zien” zijn niet terug te draaien en hier kun je spijt van krijgen.’ Het beste advies na een kwetsend onderonsje is volgens de psychologe dan ook bezinning. ‘Geef eerst je boosheid een plek en probeer dan te accepteren dat een vriendschap, net als een liefdesrelatie, niet altijd voor eeuwig is.’

 

Tekst: Loes van de Mosselaar

Fotografie: Brunopress, Sunshine

LIS / “You got a minute..?” Two Minute Therapy

This article is about Two Minute Therapy. Do you feel like getting some support but you don’t have the time for a (regular) therapy appointment? Leave a voice message with WhatsApp. Therapist Jeannette Bolck replies. This time, a young woman whose boyfriend cheated on her when she was pregnant. She wants to give the relationship a chance, but still finds it difficult to trust him.

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

 

HEB JE EVEN?

Zit je met een heikele kwestie, maar heb je geen tijd om uitgebreid deskundig advies in te winnen? Geen nood, psycholoog en coach Jeannette Bolck bedacht de Two Minute Therapy. Na een intake kunnen klanten, wanneer ze vastlopen, haar voicemail inspreken, waarna Jeannette ook via voicemail advies geeft.

Deze keer aan Debby (30). Tijdens haar zwangerschap is haar vriend vreemdgegaan. Ze wil de relatie een kans geven, maar vindt het nog steeds lastig om hem te vertrouwen.

Debby:

“Hoi Jeannette, met Debby. Ik zat gisteravond thuis op Steven te wachten, de kleine sliep eindelijk en ik was bekaf. Toen kreeg ik een sms met de vraag of ik het goed vond dat het wat later werd. Hij wilde nog even met de jongens een biertje pakken… Tja, wat kan ik dan zeggen? Ik wil geen zeur zijn. Dus ik sms’te terug: doe maar, ik ga toch zo slapen. Vervolgens zat ik alleen voor de tv en begon het in mijn hoofd te malen. Ik vertrouwde het gewoon niet. Ik kon wel janken! Op Facebook zag ik dat zíj bij dezelfde kroeg was ‘ingecheckt’ als hij! Ik heb hem meteen gebeld en ben helemaal uit mijn plaat gegaan! Toen is hij naar huis gekomen en kregen we knal- lende ruzie. Hij bleef volhouden dat hij met de jongens was en haar niet eens heeft gesproken. Ben ik nu te ver gegaan met mijn gedrag?”

Coach Jeannette:

“Hi Debby. Wat een heftige avond heb je achter de rug! Het is ook wel veel van jou gevraagd dat hij ongepland een avond uitgaat, na wat jullie achter de rug hebben. En ik kan me voorstellen dat jij nadat je de hele dag voor jullie zoontje hebt gezorgd wel wat hulp en gezelschap wilt. Je bent geen zeur als je dit vraagt. Het is belangrijk dat je eerlijk tegen hem kunt zeggen hoe je je voelt. Nu deed je flink en je cijferde jezelf weg. Daardoor voelde je je nog ellendiger, kwam het verdriet over zijn vreemdgaan naar boven en ging je zoeken naar bewijs voor je angst dat het weer gebeurt. Dat brengt je uiteindelijk ver van jezelf en hem af. Je bent aan het bouwen aan je vertrouwen in je relatie. Praat met hem over jezelf en niet over haar. Zeg hem hoe zwaar het je valt om het verdriet en de boosheid te verwerken over zijn vreemdgaan. Hij moet zich realiseren dat het vertrouwen is beschadigd en dat hij zijn best moet doen. Nu lijkt hij voor zichzelf te kiezen op zo’n avond… Denk eens na over hoe jullie vaker werkelijk in contact met elkaar kunnen komen. Ik zie je donderdag, dan praten we verder. Sterkte!”

Tekst: Anne Brem

 

Heb je even - LIS zomer 2013

Radar+ / Not to worry about money

This article describes how best to deal with the worries you may have about money – especially in this time of financial crisis.

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

Na een loopbaan van bijna dertig jaar bij hetzelfde bedrijf pluist informatiespecialist Gerrit Visser supermarktkrantjes uit op zoek naar goedkope boodschappen. Meneer Visser en zijn vrouw leven van een uitkering en komen elke maand duizend euro te kort. Dat vullen ze aan met hun spaargeld. Zijn grootste angst is dat hij een beroep moet doen op zijn kinderen.

Zomaar een verhaal uit de krant in een artikel dat werd geschreven ter gelegenheid van vijf jaar economische crisis. Dit soort verhalen stapelt zich op: de fotograaf die de helft minder opdrachten heeft, het goedlopend restaurant dat de deuren heeft moeten sluiten, de organisatieadviseur die nauwelijks meer voet aan de grond krijgt bij opdrachtgevers. Zelfs al heb je niet direct te maken met de gevolgen van de crisis – wat goed mogelijk is: volgens het CBS is de koopkracht van de Nederlanders de afgelopen vijf jaar slechts licht gedaald – dan nog is het bijna onvermijdelijk dat je je af en toe zorgen maakt over geld.

RadarPlus Spring2013_Pg 12Leuk is anders, maar dat gepieker is ook een kans om je relatie met geld onder de loep te nemen. Je geldzorgen verraden namelijk een boel over je hang ups, schrijft filosoof John Armstrong in zijn boek How to worry less about money. Logisch ook, vindt hij: geld heeft een diepgaande en langdurig effect op je leven, het kleurt voor een deel je identiteit, het bepaalt je relatie tot anderen, het kan voor verdeeldheid tussen generaties zorgen, het maakt mensen gul of juist hebberig, zet aan tot wijze en oerstomme daden. Vrijheid, macht, status, werk en bezit – allemaal thema’s die samenhangen met geld. Omdat geld zo’n belangrijke rol in ons leven speelt moeten we ons er ook zorgen over maken, schrijft Armstrong. Geldzorgen worden pas problematisch als je niet voldoende in staat bent om een aantal vragen te beantwoorden. Zo moet je helder voor ogen staan waar je precies geld voor nodig hebt. Hoeveel geld is dat, hoe kun je dat op de beste manier vergaren en welke financiële verantwoordelijkheden heb je tegenover anderen? Dit soort vragen levert werkbare antwoorden op. Nogal voor de hand liggend, zou je denken. Maar omdat de meeste mensen niet geneigd zijn om op een rationele manier over geld na te denken missen veel van ons die heldere en concrete antwoorden. De reden voor dit onhandige en emotionele gedrag is volgens Armstrong dat veel mensen zich automatisch terugtrekken van geldzaken omdat het spanning oproept. Want: geld is (bijna) nooit alleen maar geld. Om erachter te komen welke preoccupaties er schuilgaan achter dat gepieker moet je die terugtrekneiging bedwingen en ontleden waar je je werkelijk druk over maakt. Armstrong geeft een voorbeeld uit zijn eigen leven. Wanneer hij naar zijn auto kijkt – een afgeragd besje – begint hij te piekeren over geld. In eerste instantie heeft dat te maken met de angst voor de rest van zijn leven aan die auto vast te zitten. Als hij wat verder nadenkt ontdekt hij dat zijn zorgen minder te maken hebben met de auto dan met de manier waarop hij ermee omgaat: had hij beter voor de auto gezorgd dan zag het voertuig er niet zo ellendig uit. Een nieuwe auto zal eenzelfde lot beschoren zijn. Wanneer hij naar de auto kijkt ziet hij de gevolgen van zijn eigen luiheid. Dat doet pijn.

Ook ik heb doorgaans weinig zin om over geld na te denken – ik vind de terugtrek-hypothese van Armstrong dan ook aannemelijk. Mijn partner en ik zitten gemiddeld eens per maand om de tafel om de financiën te bespreken. Het is vanwege mijn plichtsgetrouwheid dat ik mijn stoel naast die van hem schuif en me met hem over onze inkomsten en uitgaven buig. Maar hoe hard ik ook doe alsof het een gezamenlijke inspanning is, moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik het denk- en rekenwerk voor het grootste deel aan hem overlaat. Aanvankelijk interpreteerde mijn weerzin over geldzaken als luiheid of gierigheid – maar heb inmiddels genoeg argumenten om met goed fatsoen te beweren dat ik noch lui noch gierig ben. Als ik probeer te beredeneren wat die spanning of aversie oproept is mijn instinctieve antwoord: de angst niet genoeg te hebben. Maar ook dat klopt niet volledig want over die angst heb ik mezelf als verstokte freelancer al vele malen heen moeten tillen. Dat heeft geresulteerd in het cappuccinobiervangnet: mijn mantra dat ik altijd nog cappuccino’s kan schuimen en biertjes kan tappen wanneer ik niet voldoende opdrachten binnen haal. Net als toen ik student was.

En terwijl ik die laatste zin tik valt het kwartje: mijn omgang met geld verraadt een weerzin om volwassen te worden (voor de duidelijkheid: ik ben vierendertig en heb twee kinderen, dus het wordt tijd). Ik heb een studentikoze oplossing voor mijn mogelijke toekomstige geldproblemen en na een paar jaar mijn eigen financiën voor mijn rekening te hebben genomen schuif ik langzaam de verantwoordelijk af op mijn partner. Ik verdien geld en dat is tot nog toe ruim voldoende om samen met hem het huishouden draaiend te houden. Maar hij heeft exact in de smiezen wat er binnenkomt en wat er uit gaat. Aan pensioenopbouw doe ik niet (‘volgend jaar’) en als ik aan een arbeidsongeschiktheidsverzekering denk krimp ik een beetje ineen.

RadarPlus Spring2013_Pg 13Maar dan? Hoe helpt de wetenschap dat je jezelf lui vindt, of onvolwassen? Dat werkt als volgt: Omdat je een psychologische bom hebt ontmanteld kun je eindelijk een goede en solide berekening te maken van wat je nodig hebt en beoordelen of je daar voldoende inkomsten voor hebt. Heb je te weinig dan kun je je afvragen of je op een andere manier aan meer geld zou kunnen komen. Tot slot moet je prioriteiten stellen. Om die prioriteiten met wijsheid te definiëren is het goed om een onderscheid te maken tussen dingen die je echt nodig hebt en dingen die je wilt. De dingen die je nodig hebt zijn niet perse zaken die nodig zijn om te overleven zoals voedsel en een dak boven je hoofd. Waar het om gaat is of datgene wat je wilt hebben bijdraagt aan de kwaliteit van je leven. Dat heeft niets met de prijs te maken. Een professionele violist die een extreem prijzige strijkstok wil kan tot de conclusie komen dat dat is wat hij nodig heeft. De hamvraag is of de aanschaf je helpt om te bloeien. Dit klinkt misschien wat hoogdravend, maar het is een essentieel verschil wanneer iemand iets wil – laten we zeggen een old timer – omdat zijn buurman er ook een heeft en het wel goed staat, of omdat hij een langdurige liefde en fascinatie voor oude auto’s heeft.

Mensen die weten wat belangrijk voor ze is in het leven kunnen daar hun uitgavenpatroon aanpassen. Een gezin dat verre reizen belangrijk vindt laat de dure gadgets aan zich voorbij gaan. Een echtpaar koopt een landgoed in Frankrijk omdat ze architectuurliefhebbers zijn en veranderen beiden van baan om hun nieuwe onderkomen te kunnen betalen. Weer een ander stel kiest ervoor om in een groot huis met een tuin te wonen omdat ze ruimte belangrijk vinden voor hun kinderen. Zij leveren in op etentjes en extravagante kleding. Wanneer je erin slaagt om tot een prioriteitenlijst te komen die je in staat stelt om het leven te leiden dat aansluit bij je waarden – jouw ideeën over wat het bestaan zinvol maakt – dan is het makkelijker om op andere uitgaven te bezuinigen. Voor een vrouw voor wie die ene maand Thailand per jaar essentieel is voor haar welzijn is het geen punt om af te zien van een duur paar schoenen. Een gitarist bijt graag op een houtje voor die ene gitaar. En iemand met een liefde voor mooie kleren geeft met plezier haar laatste cent uit aan een bijzondere jurk, zelfs als dat betekent dat ze die maand flink moet bezuinigen op haar boodschappen.

Geldzorgen hangen vaak samen met een gevoel van chaos. Durf je te kijken naar de bron van die chaos dan kun je rustig gaan zitten en een overzichtelijke boekhouding bijhouden. En als je dan ook nog in staat bent te bepalen waar je het liefst je geld aan besteed dan zul je merken dat je voor een goed en rijk leven niet veel geld nodig hebt.

Alice Petersen (36), freelance vormgever en moeder van drie.

RadarPlus Spring2013 Insert‘Ook al hebben we nog nooit geld moeten lenen of geleefd op een dieet van droog brood maak ik me geregeld zorgen over geld. Meer dan mijn man. Dat komt waarschijnlijk omdat hij tot voor kort al het geld verdiende en ik geen invloed kan uitoefenen op wat er binnen komt. Daar was ik echt klaar mee en mede daarom ben ik ook weer gaan werken. Maar goed, op korte termijn kan ik nooit zoveel verdienen als hij, dus de afhankelijkheid blijft. Met een gezin van vijf gaat er maandelijks een schip geld de deur uit. Soms word ik wakker met zorgen. Totdat ik me voor de zoveelste keer realiseer dat ik van piekeren niet rijker wordt. Dan gaat het gemaal nog wat door, maar uiteindelijk stopt het wel weer. Stel dat we nooit echt in de problemen komen, dan zou het toch zonde zijn als ik me mijn leven lang zorgen heb gemaakt. Mijn man vindt mijn zorgen niet reëel. Ik vind zijn zorgeloosheid niet reëel. Hij zou rustig van ons laatste geld naar het buitenland op vakantie gaan en daarna een nieuwe computer kopen. En vervolgens zijn baan opzeggen en gaan freelancen met nauwelijks reserve. Daar krijg ik het Spaans benauwd van. Nu gaan we uiteindelijk, om mij te plezieren, vakantie vieren in een huisje van kennissen en kopen we geen nieuwe computer. Verder bezuinigen we door de extra’s weg te halen: minder vaak een oppas laten komen bijvoorbeeld. Dat vindt mijn man niet leuk want dat betekent dat we elkaar minder zien: als ik wegga moet hij thuis zijn en andersom. Andere bezuinigingsmaatregelen zijn minder koffie of eten buiten de deur halen. Naar de Dirk in plaats van de Albert Heijn. Vaker goedkope pastaatjes maken in plaats van zalm. Op een avond de stapel kapotte broeken van de kinderen voorzien van kniestukken in plaats van ze weg te gooien en nieuwe te kopen. Nauwelijks ingrijpende veranderingen die wel bevredigend voelen. Ik zou meer moeite hebben met het bezuinigen op muziekles of sportclubjes, maar dat zou de volgende stap zijn.’

Advies van psycholoog en life coach Jeannette Bolck

‘Maak allereerst een overzicht: wat heb je nodig, wat komt er binnen, wat kom je tekort. Dan weet je waar je staat. De tweede stap is om je ideeën en gedachten over je situatie te onderzoeken. Piekeren over geld betekent in de meeste gevallen dat je gedachten niet overeenkomen met de werkelijkheid. Bijvoorbeeld: ‘Ik moet meer geld verdienen anders kom ik niet rond.’ Een bekende methode uit de cognitieve gedragstherapie is om deze gedachten op waarheid te onderzoeken. Wat zijn de feiten die de gedachte ondersteunen? Welke feiten spreken de gedachte tegen? Als je jezelf deze vragen consequent stelt en een feitelijk antwoord kunt formuleren dan zul je merken dat het geloof in de negatieve gedachte minder wordt. Een andere belangrijke tip is: sta jezelf de emoties toe die geldzaken bij je oproepen – irritatie, nervositeit – toe maar verbind er geen conclusies aan. Laat ze voor wat ze zijn: gevoelens. Loslaten doe je door je te richten op wat er nu aan de hand is, en gedachten over de dingen die zouden kunnen gebeuren te leren herkennen als irreëel. De gevoelens zijn echt, maar de ideeën waarop ze zijn gebaseerd zijn slechts ongefundeerde gedachten. Door steeds dat onderscheid te maken wordt het langzaam makkelijker gevoel van gedachte te onderscheiden en kun je het gevoel meer laten voor wat het is. Wanneer je je emoties te serieus neemt dan kost dat energie. Daardoor neemt je mentale weerstand af en ben je sneller geneigd tot doemdenken. Is er wel degelijk reden tot zorgen wees dan praktisch en win advies in van een professioneel iemand: een financieel coach of een boekhouder bijvoorbeeld. Het kan betekenen dat je een aantal serieuze aanpassingen moet doen: kleiner wonen, meer werken, een andere baan. Ook zinvol: praat over je geldzorgen met anderen, kijk of je wat kunt leren. Verder is het goed om te bewegen en sporten wanneer je veel piekert: door te bewegen houd je je brein actief en creatief.’

Jeannette Bolck: www.counselingamsterdam.nl

Marie Claire / Forbidden love, let it burn or cease the Fire?

<em>This article describes the dilemma’s of attraction either your best friend or when you are in a relationship already or with the classical ‘bad guy’… Cease the fire or let it burn..? Four stories illustrate this theme. With pro’s and con’s and comments of Jeannette Bolck.</em>

<em>As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use </em><em><a href=”https://translate.google.com/?hl=en” target=”_blank”>Google translate</a></em><em> to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the </em><em><a title=”Cases” href=”http://www.rogierkien.nl/counselingamsterdam/en/cases/” target=”_blank”>Cases</a></em><em> page.</em>

&nbsp;
<h3>Branden of Blussen</h3>
<h3>Een keer lustig zoenen met een ander of met je beste vriend moet kunnen. Of niet? Is het een dealbreker voor de relatie? Marie Claire onderzoekt de voors en tegens van vier ‘brandjes’.</h3>
<h3><span style=”font-size: 1.17em;”><a href=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/B341981E-43CD-432F-A1C6-10FF9ABFE9E9.jpg”><img class=”alignright size-medium wp-image-1832″ title=”MCBrandjeblussen062013p42″ src=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/B341981E-43CD-432F-A1C6-10FF9ABFE9E9-225×300.jpg” alt=”MCJune2013″ width=”225″ height=”300″ /></a></span></h3>
Iedereen fantaseert er wel eens over. Uit lust toegeven aan een snelle amourette met een sexy collega. Met je beste vriend naar bed gaan, omdat op dat ene onbewaakte ogenblik wel heel heftig de vlam in de pan sloeg. Of die ex. Zou je niet, gewoon omdat je zo vertrouwd bent met elkaar, nog één keer? De vriend thuis gummen we voor het gemak even uit.

Lust is een keiharde ratiokiller. Het voedt je overmoed. Kom joh, geef eraan toe, maakt het uit, het blijft maar bij één keer. Daarna is alles weer bij het oude. Maar goed, de zeer standvastigen onder ons vegen vervolgens hun heftige gevoelens onder het tapijt. En treuren op de fiets naar huis om wat niet was, maar had kunnen zijn.

‘Infatuation’, zoals de <a name=”_GoBack”></a>Engelsen het noemen, is iets anders dan verliefd zijn. Het is echt of je lichaam in brand staat. Je bent alleen gefocust op het hier en nu, op alle goede eigenschappen van de ander die je bovendien nog eens enorm overdrijft in je hoofd. Je bent niet meer voor rede vatbaar.

Er zijn heel veel redenen om niet rücksichtsloos in te gaan op plotselinge lustgevoelens. Maar is het nou echt het beste om te allen tijden je brave zelfje te zijn? Of kan een keer out of control gaan ook iets goed opleveren? En binnen welke parameters dan? We vroegen het vier vrouwen en een Psycholoog.
<h3><strong>Het beste- vriend- brandje</strong></h3>
<a href=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/98F579A4-7778-4229-B097-80B37B11CE74.jpg”><img class=”alignleft size-medium wp-image-1833″ title=”MCJun2013pag42″ src=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/98F579A4-7778-4229-B097-80B37B11CE74-225×300.jpg” alt=”MCJun2013pag42″ width=”225″ height=”300″ /></a>

<strong>Milika* (27) ging naar bed met haar beste vriend</strong>

« Otto en ik hadden elkaar tijdens onze studie leren kennen en trokken elke dag samen op. Ik beschouwde Otto als mijn ‘broer’. Soms was er een sexuele spanning tussen ons, maar daar deden we niets mee. Alles veranderde toen een meisje in een club vertelde dat ze hem wilde veroveren. De grond zakte onder we weg. Ineens besefte ik dat ik verliefd op Otto was, ik wilde niet dat hij met haar naar bed ging! Hij deed het toch en de dag erna was alles anders. Alsof we niet meer normaal tegen elkaar konden doen. Een week later bleef hij logeren en rolde ik bij hem in bed. Het was nu of nooit. ‘Wil je me?’vroeg ik. Hij aarzelde, tot ik hem overhaalde met de woorden dat het bij deze ene keer zou blijven. Lang verhaal kort: ik werd verliefd, hij nam juist afstand en reageerde niet meer op mijn berichtjes. Op een dag hield ik hem staande en zei ik dat ik hem miste. Hij antwoordde: ‘Milika, je moet niet denken dat het mij niets doet.’ Zo raadselachtig. Helaas kwam het tussen ons niet meer goed, want hij bleef me ontwijken. Ik was mijn beste vriend kwijt en mijn grote liefde.»

<strong>Wat zegt de psycholoog?</strong>

Jeannette Bolck: «Een heel bekend voorbeeld. Wat het ingewikkeld maakt: je weet vaak niet wat er met je gevoelens gebeurt nadat je eraan toegeeft. Er was duidelijks iets bijzonders tussen Otto en Milika en hij wist niet hoe hij hiermee om moest gaan. Ik denk dat Otto ook iets voor haar voelde. Want wat hij eigenlijk zei is: Het doet mij veel.  Jongens zijn daarin vaak heel praktisch: waarom zouden we vrienden blijven als het zo ingewikkeld is? Milika had eerlijk moeten zeggen dat ze verliefd op hem was. Dan had hij de keuze gehad om erop in te gaan.»

<strong><em>Voor</em></strong>: «Het kán uitgroeien tot iets moois. Beginnen als beste vrienden is een hele goede basis voor een relatie.»

<strong><em>Tegen</em></strong>: «Als de een meer voelt dan de ander of niet eerlijk over z’n gevoelens is, zet je de vriendschap op het spel.»
<h3>Het overspel brandje</h3>
<a href=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/37060041-C856-4EE5-BFDE-A336A16F4028.jpg”><img class=”alignleft size-medium wp-image-1834″ title=”MC062013Overspelbrandje” src=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/37060041-C856-4EE5-BFDE-A336A16F4028-186×300.jpg” alt=”MC062013Overspelbrandje” width=”186″ height=”300″ /></a>

<strong>Claire (29) had een relatie en kreeg een crush op haar collega</strong>

«’Dit is Jeff, onze nieuwe financieel manager’, zei mijn baas. Ik dacht dat ik flauwviel, wat een lekker ding. Om meerdere redenen was Jeff geen optie voor me: ik had een vriend, met wie ik heel happy was. Jeff was totaal niet mijn type, veel te veel een haantje. En tot slot, hij was mijn collega. Toch bleef hij door mijn hoofd spoken. Hoe zou het zijn als hij me hier nu zou nemen, op zijn bureau? Op een avond vertrouwde ik een vriendin toe dat Jeff me bloedopgewonden maakte. En dat ik om weer normaal te kunnen functioneren wilde toegeven aan mijn gevoelens. Voor één keer. Nou, antwoordde ze, dan doe je dat toch? Als jij zeker weet dat het daarna over is? Ik deed het. We hebben in de lift gezoend en het in zijn kamer afgemaakt. Nou, dit was het dus, dacht ik, over tot de orde van de dag. En zo is het ook gegaan. De angel was eruit, de lust was geblust. We bleven collega’s, en ik behield mijn relatie, want ik zag geen reden om het te vertellen.»

<strong>Wat zegt de psycholoog?<a href=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/37060041-C856-4EE5-BFDE-A336A16F4028.jpg”>
</a></strong>

Jeannette Bolck: «Wat ik me meteen afvraag: hoe gaat het nou echt tussen Claire en haar vriend? Vaak is er een reden waarom je vreemdgaat. En je loopt daarna toch met een groot geheim. Aan de andere kant, sommige mensen kunnen goed schakelen, deurtje open, deurtje dicht. Ze had ook het geluk dat die collega verder niets met haar wilde. Toch blijft het risky business. Zeker vrouwen worden na de seks sneller verliefd dan een man. »

<strong><em>Voor</em></strong>: «De piek is eraf, klaar. Toegeven aan lust is niet altijd verwerpelijk, mensen willen soms even niet-braaf zijn. Al werpt overspel wel morele vragen op.»

<em><strong>Tegen</strong></em>: «Vreemdgaan is geen pure wetenschap. Wat als je wél iets voor die ander gaat voelen of niet kunt omgaan met het geheim naar je partner toe? Bovendien is het een collega – dat kan consequenties krijgen op het werk.»
<h3>Het ex brandje</h3>
<strong>Stephanie (26) had een time-out met haar vriend en belde haar ex</strong>

«Zes jaar hadden Peter en ik een relatie. Er miste iets, maar ik wist niet wat. Om dat uit te zoeken wilde ik een time-out en vertrok ik alleen naar Griekenland. Ik kende het land goed, want mijn ex Kostas woonde er. Ik stuurde hem een berichtje en een halfuur later stond hij voor mijn deur. Waar ik op hoopte, gebeurde: we doken op elkaar. In het begin voelde ik me euforisch. Vrijen op het strand, cruisen in zijn BMW over het eiland. Maar na twee weken nam het gevoel af en dacht ik: dit was dus de reden waarom we niet meer bij elkaar waren.  Hij is een rijkeluis jochie en denkt alleen maar aan zichzelf.  Ik ben blij dat ik het brandje met mijn ex heb geblust. Al die jaren kon ik door hem niet verder, hij bleef door mijn gedachten spoken. Nu kon ik dat wel. Ik vond zelfs de kracht om het in Nederland definitief uit te maken met Peter – die ik trouwens nooit iets over mijn romance met Kostas heb verteld.»

<strong>Wat zegt de psycholoog?</strong>

Jeannette Bolck: «Een time-out betekent tijd om na te denken over wat je echt wilt. Daar hoort een zoekende ziel bij. Een ex is dan de ultieme behoeftebevrediging, want met hem kun je je weer goed voelen en even je droom leven, zeker op zo’n Grieks eiland in de zon.»

<em><strong>Voor</strong></em>: «Het is een cadeau, en jij hebt de upperhand, want jij creëert begeerte en zegt daarna ‘doei’. Vaak geeft het je inzichten over wat je nu écht wilt met je leven en de liefde.»

<em><strong>Tegen</strong></em>: «Het gevaar bestaat dat je je ex idealiseert en in dat droombeeld gaat geloven. Pas op dat je niet al je schepen achter je verbrandt, als dat niet de bedoeling is.»
<h3>Het foute man brandje</h3>
<strong>Daphne (32) negeerde alle alarmsignalen</strong>

«Mijn relatie was net uit en ik had iets rebels over me. In die mood kwam ik Mo tegen. Hij werd de Al Capone van het nachtleven genoemd, want hij bezat meerdere clubs. Mijn gedachte was dat het een gladjakker was. Tot ik hem in de kroeg ontmoette: Huh, ben jij nou ‘Capone’?, dacht ik. Hij had juist een hoog knuffelbeer-gehalte. Hij begon met me te flirten, wat ik wel grappig vond, en vroeg om mijn nummer. Op onze eerste date haalde hij in de bioscoop een fles champagne tevoorschijn. Wauw. Door de aandacht die hij me gaf, dacht ik dat hij voor me wilde gaan. Maar die eerste avond zoenden we niet. Op de tweede date wel, maar wilde hij niet dat ik met hem mee naar huis ging, want: we kunnen toch wachten? Hij vindt me niet leuk genoeg, redeneerde ik. Tot hij me wéér mee uit vroeg. En we eindelijk bij elkaar in bed belandden. Ik werd verliefd, maar zijn moeite voor mij nam af. Voor hem was ik gewoon een ‘dierbare vriendin’.»

<strong>Wat zegt de psycholoog?</strong>

Jeannette Bolck: «Run, run, run, as fast as you can! Ik hoor dit verhaal vaak in mijn praktijk. De kans op verslavingsgedrag bij zo’n man is groot. In het begin is hij die verboden vrucht en voelt het als een overwinning als jij hem hebt weten te strikken. Vaak denken deze vrouwen ook: hij mag dan bekendstaan als ‘fout’, bij mij is hij anders. Vaak is dat ook zo. Ik noem dit wel het push en pull effect. Hij lokt je en stoot je af. Vaak zijn het mannen die met zichzelf in de knoop zitten. Sommigen hebben echt wel gevoelens voor je, maar de bottom line is: ze gaan niet voor je. Daphne zou moeten graven naar de diepere kern van haar gedrag. Zo’n foute man houd je namelijk lekker af van de vragen waar het écht om gaat: je gevoel voor eigenwaarde, je eenzaamheid.»

<strong><em>Voor</em></strong>: «Het enige pluspunt is dat je heel veel over jezelf kunt leren door heel hard bij zo’n man op je bek te gaan.»<a href=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/BB4F2E70-1FA5-4FE4-B90B-107AA432A1CF.jpg”><img class=”alignright size-thumbnail wp-image-1839″ title=”MC0613Fouteman” src=”http://www.counselingamsterdam.nl/wp-content/images/BB4F2E70-1FA5-4FE4-B90B-107AA432A1CF-150×150.jpg” alt=”MC0613Fouteman” width=”150″ height=”150″ /></a>

<em><strong>Tegen</strong></em>: «Hij zal je nooit zo leuk vinden als jij hem. En je niet sterker, maar onzekerder maken.»

&nbsp;

*De namen van de geïnterviewden zijn op verzoek gefingeerd

Met dank aan Jeannette Bolck, coach bij <a title=”Arts &amp; Bolck” href=”http://www.therapeutenartsbolck.nl” target=”_blank”>www.therapeutenartsbolck.n</a>l en<a title=”TwoMinuteTherapy” href=”http://www.twominutetherapy.nl” target=”_blank”> Twominutetherapy.nl</a>

<strong>Tekst: Jonna ter Veer </strong>

<strong>Fotografie: Chris Craymer@trunkarchive.com</strong>

&nbsp;

Cosmopolitan / A witch of an ex

This article describes how your boyfriend’s ex can try to ruin your current relationship and how to not let her succeed at it.

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

 

Hij is knap, grappig, lief en retegoed in bed. Picture perfect, dacht Cosmo’s Marieke (26) toen ze haar grote liefde ontmoette. Helaas kon ze niet weten dat ze met hem ook een evil ex cadeau kreeg.

Uit onderzoek van Relatieblog.nl blijkt dat 65 procent van de exen na een break-up nog steeds ruzie maakt. Des te meer als er een nieuwe partner bij betrokken is. Dat is al vervelend genoeg, maar er zijn ook excessen: stalkende exen, treiterende exen, geflipte exen…

Zoals die van Marieke’s lover: “De ex van mijn vriend noemt mij de duivel die haar gezin heeft geruïneerd. Dat schreeuwt ze al drie jaar van de daken. Dat hun relatie al voorbij was voordat ik in beeld kwam, ‘vergeet’ ze erbij te zeggen. Oké, het verdient misschien geen schoonheidsprijs dat ik mezelf zo kort na hun breuk in een relatie met hem heb gestort, maar ik was smoorverliefd en hij hield het ook niet tegen.

Eén ding is zeker: als ik dit van tevoren had geweten, was ik er niet aan begonnen. Een man met kind leek me heftig – hij heeft namelijk een kind met haar – maar een man met een draak van een ex, is veel erger. Al bijna drie jaar beheerst ze ons leven. In het begin kon ik er nog om lachen. Met vriendinnen grapten we over hoe we haar weer aan de man zouden krijgen, zodat ze zich minder met ons zou bemoeien, maar inmiddels wens ik haar dingen toe die ik niet eens hardop durf uit te spreken. Ik heb nachtmerries over haar en ben bang dat ze in staat is om mijn relatie kapot te maken. Daarvoor lijkt ze steeds een nieuw plan te bedenken. Het begon met loze dreigementen van het kaliber ‘ik pak je voogdij af’ en ‘ik spring voor de trein’, maar dat is overgegaan in gemeen getreiter. Zo van: ik niet gelukkig, jullie niet gelukkig. Ze probeert het kind van mijn vriend tegen hem op te zetten. Dat maakt hem extreem ongelukkig. Als ik hem zie huilen, breek ik ook. Mij whatsapp’t ze over wat hij haar zogenaamd heeft geflikt tijdens hun relatie. Van mishandeling tot het bezoeken van sexclubs. Laatst hebben zij en ik elkaar voor het eerst in het echt gezien. Ze stuurde en plein public aan op een bitch fight – inclusief karatetrap – die je zou verwachten bij de Tokkies, niet bij twee hoogopgeleide vrouwen. Heel gênant. De trap deed me niets, haar woorden ook niet, maar haar blik, die zal ik nooit vergeten. Hoe kan iemand die mij niet eens kent me wel zo intens haten?”

Duivels stemmetje

Cosmopolitan Jun 2013-pg.78Relatietherapeut Jeannette Bolck weet wel waar die haat vandaan komt: “Sommige vrouwen hebben een destructieve manier van omgaan met verdriet en afwijzing, bijvoorbeeld omdat ze eerder een slechte break-up hebben meegemaakt. Ze hebben als het ware een duiveltje in hun hoofd dat hen aanspoort om een dader aan te wijzen die verantwoordelijk is voor hun verdriet. De nieuwe vriendin is de makkelijkste prooi, want voor hun ex hebben vrouwen toch een soort eeuwige loyaliteit. Steeds gaan ze op zoek naar bewijsmateriaal dat bevestigt dat de ander ook echt de oorzaak is van haar ongeluk. ‘Zij heeft mijn man afgepakt’ is minder pijnlijk dan toegeven dat zij en hij eigenlijk niet bij elkaar pasten of dat ze wellicht zelf tekortschoot in de relatie. Het vervelende hiervan is wel dat zolang vrouwen zich blijven focussen op de ander, ze niet toekomen aan rouwen, waardoor hun verdriet blijft bestaan.” En daardoor krijgen allerlei primaire gevoelens de overhand, volgens Bolck: “Er komt iets bij ze naar boven wat ze nog niet van zichzelf kenden. Een soort territoriumdrift. Een oerkracht. Onbewust kunnen ze bang zijn om altijd alleen te blijven en zich niet verder te kunnen voortplanten. Gevoelens van hechting en veiligheid worden hierdoor aangesproken. Dat zijn kinderlijke emoties, die letterlijk resulteren in kinderachtig gedrag.”

Bekraste auto

Ook Sanne (29) is de dupe van een heks van een ex. Al vier jaar lang worden zij, haar vriend en schoonfamilie gestalkt door zijn ex. “Ze waren zeven jaar samen toen mijn vriend de knoop doorhakte en het uitmaakte. Hun relatie was al jaren slecht, alleen had zij zich erbij neergelegd omdat ze het plaatje voor de buitenwereld belangrijker vond. Niet lang nadat ze uit elkaar waren, kregen wij een relatie. Al voordat ze van mijn bestaan afwist, gedroeg ze zich raar. Elke avond stond ze voor zijn huis, ze bekraste zijn auto en schreeuwde voicemails vol. En toen kreeg ze lucht van mij… Het stalken werd erger. Op Facebook werd ik uitgemaakt voor hoer en toen mijn vriend en ik gingen samenwonen, heeft ze al onze gegevens opgevraagd bij de gemeente. Ze wist zelfs waar mijn ouders woonden. Via via heb ik gehoord dat ze met een vriendin voodoo-bijeenkomsten hield voor mij. En niet alleen ik was de sjaak, mijn schoonfamilie moest er ook aan geloven. De zus van mijn vriend werkte onder haar, dus die was vrij snel haar baan kwijt en mijn schoonouders werden door haar zwart gemaakt. Zij zijn na al die jaren nog steeds bang om haar tegen te komen. Mijn vriend heeft een tijd in therapie gezeten. Hij hoefde maar iemand te zien die op haar leek, en het angstzweet brak hem uit. Ik ben nooit bang voor haar geweest en begreep zijn gevoel en reactie niet altijd. Dit heeft zeker in het prille begin voor behoorlijk wat relatiecrisissen gezorgd. Maar we hebben altijd wel tegen elkaar gezegd: zij wordt nooit de reden dat wij uit elkaar gaan.”

Praten werkt averechts

De ex van Sanne’s vriend is momenteel minder ‘actief’, “maar ik houd er altijd rekening mee dat ze op een dag weer voor onze deur staat. Ze kan het gewoon niet verkroppen dat hij, het ‘watje’ dat nooit voor zichzelf opkwam in de relatie, weg durfde te gaan. Het is voor haar een ego-ding.” Jeannette Bolck beaamt dit: “Ook als de vrouw het zelf heeft uitgemaakt of beseft dat de relatie op was, dan nog wil ze zijn eeuwige prinses zijn en mag een andere vrouw hem niet hebben. Het is net zandbak-gedrag: kinderen willen ook altijd spelen met het schepje dat een ander heeft.”

Volgens psycholoog Jeffrey Wijnberg vinden veel exen het ook lastig om verder te gaan met hun eigen leven omdat ze dan toegeven dat de ander gelijk had. “Alsof ze hun ex horen zeggen: zie je wel dat het beter is zo? Je bent toch ook gelukkiger zonder mij? Ongelukkig zijn is pijnlijk, maar iemand met wie je zo lang hebt gestreden gelijk geven, doet dan nog meer zeer.”

Wie een vriend heeft met een gestoorde ex, heeft domme pech. Zolang zij niet met haar boosheid kan omgaan, zijn jullie de pineut. Daar kun je helaas niets aan veranderen. Accepteren en weten hoe je ermee om moet gaan, is het devies. Jeannette Bolck. “Je moet niet in gesprek willen gaan met zijn ex. Die vrouwen zijn niet voor rede vatbaar – anders hadden ze zich ook nooit zo buitensporig gedragen – en ze geloven vaak heilig in hun eigen verhaal. Je loopt zelfs de kans dat je aan jezelf gaat twijfelen omdat haar kant van het verhaal de ‘waarheid’ is.” Ook boze berichten terugsturen, is niet de oplossing. “Laat je niet verleiden om te reageren, want dan krijgt ze de aandacht die ze wil. Vergelijk haar met een kind met een driftbui, dat jou wil laten geloven dat het ophoudt als jij aandacht schenkt. Iedereen weet: een volgende keer stampt het nog harder. Word je toch steeds geraakt door haar acties? Prent jezelf dan goed in: ik ben happy, zij niet. Dat ze mij haat is niet persoonlijk bedoeld. Ze maakt geen onderdeel uit van mijn leven zolang ik geen energie aan haar besteed.” Daarbij is het ook heel belangrijk dat zowel jij als je vriend ervoor zorgen dat ze niet tussen jullie twee in komt te staan.

Psycholoog Jeffrey Wijnberg: “Al die negatieve energie kan voor een vervelende dynamiek in je eigen relatie zorgen. Wees je hiervan bewust en heb het er samen over. Maak duidelijke afspraken met je vriend over het contact dat hij nog met haar heeft. Vaak zie je dat mannen sneller toegeven omdat ze bang zijn voor hun ex of geen gezeur willen. Maar als jullie relatie op scherp komt te staan, mag je echt wel van hem eisen dat hij het anders aanpakt, ook al is het iets tussen hem en haar. Jij hebt er tenslotte ook last van. Leven met een boze ex is mogelijk, als je maar weet dat je vriend voor honderd procent achter je staat. En dat hij in jouw belang handelt en niet in dat van haar. Bedenk: hoe sterker jullie zijn als team, hoe minder snel ze jullie op de kast kan jagen.”

Cosmopolitan Jun2013 - De 'tussen je oren' (h)ex

Nog closer

Noem me naïef, maar ik had nooit verwacht dat de ex van mijn vriend haar strijd zo lang zou volhouden. We zijn drie jaar verder, maar haar frustratie is nog altijd even groot. Inmiddels weet ik: ze zal mij nooit willen accepteren. Ik heb me daarbij neergelegd en probeer nu zo weinig mogelijk energie aan haar te besteden. Als ik me steeds maar laat opfokken, is het 1-0 voor haar, denk ik dan. Voor mijn vriend is het veel lastiger om de situatie los te laten. Zijn kind wordt als wapen ingezet en dat is niet te accepteren. Gelukkig staat hij na de recente bitch fight eindelijk open voor professionele hulp, want hij ziet ook in dat het zo niet verder kan. Het grappige is dat zijn ex ons in the end alleen maar dichter bij elkaar heeft gebracht. Als je al die jaren steeds voor elkaar blijft kiezen, ook al wordt het je verdomd lastig gemaakt, dan laat je elkaar echt niet zomaar meer gaan.

Marie Claire / One month without nagging!

This article describes a challenge that the author gave herself: No ‘nagging’ for one month! Also you can read the insights I give on the subject.

For the complete article, including feedback from Jeannette Bolck, click here (PDF)As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

In de Marie Claire van augustus 2013 stond het artikel ‘Zeur niet, je lijkt je moeder wel’ van Marieke Ordelmans. Daarin beschrijft Marieke haar (zelfopgelegde) missie om een maand lang niet te zeuren tegen haar vriend – in reactie op een onderzoek waaruit blijkt dat zeuren een van de grootste ergernissen van mannen aan vrouwen is.

 

Glossy / The Love Contract

This article is about a new phenomenon in Hollywood: The Love Contract. Can we really insure ourselves against being heartbroken..?? Jeannette Bolck gives her feedback on this new trend, and, together with Loes van de Mosselaar, she wonders what is causing this new development? For the whole article click here to read the PDF!

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

Text: Loes van de Mosselaar

Photography: Reporters, Sunshine

het liefdescontract039_GLOSSY0913

Flair / From barfly to titmouse

This article is about how some of us change from a barfly into a person who likes to stay in and sit on couch with a cup of tea and don’t feel the need for going out anymore so much. How come..?

As this article was published in a Dutch magazine, it is advised to use Google translate to be able and read it in your own (English) language. Also, these magazine articles quote me, Jeannette Bolck, for their stories. To get a better impression of my personal approach please visit the Cases page.

To check out the article click here for PDF

Barflyflair16102013

In de Flair van oktober 2013 verscheen het artikel “Van kroegtijger naar huismus”. Hierin vraagt Albertine Otten zich af hoe het komt dat sommige vrouwen in een aantal jaren opeens zo kunnen veranderen. Eerst waren ze niet uit de kroeg weg te slaan en sloegen ze geen feestje over en nu zitten ze het liefste met een kopje thee en een goed boek op de bank..?

Lees hier de PDF van het gehele artikel, met daarin feedback van Jeannette Bolck.

 

Tekst: Albertine Otten, Fotografie: 123RF